-
1 ἀ-λάομαι
ἀ-λάομαι, aor. ἀλήϑην, herumgetrieben werden, umherschweifen, Hom. oft, Il. 6, 201 Od. 5, 448. 14, 380; perf. ἀλάλημαι mit Präsensbdtg, daher accentuirt ἀλάλησϑαι Od. 2, 370, ἀλαλήμενος 13, 333; Anacr. 56, 12; ἀλαϑείς Aesch. Suppl. 849; Soph. in der Verbannung lebend, O. C. 1365, ἐκ σέϑεν 1680 vgl. Eur. Phoen. 1705; übertr. ἴσμεν γὰρ οὐδὲν τρανὲς ἀλλ' ἀλώμεϑα, wir sind irren Geistes, ungewiß, Ai. 23; – τί, durch einen Ort hindurchschweifen, πορϑμούς Eur. Hel. 539, δρυμούς Theocr. 13, 66; - τινός, von etwas abschweifen, verfehlen, εὐφροσύνας, er ist der Freude untheilhaftig, Pind. Ol. 1. 58; τῆς πάροιϑ' εὐπραξίας Eur. Tr. 635. – Selten in Prosa, Her. 4, 97 im praes., wie Hippocr. u. Thuc. 2, 102; ἐπὶ ξένης Isocr. 4, 168; Sp., wie Diod. 5, 59.
-
2 τρᾱνής
τρᾱνής, ές, adv. τρᾱνῶς (τετραίνω, vgl. τορός), durchdringend, durchbohrend, scharf, hell, deutlich, vom Gesicht u. Gehör, auch übertr. von Gedanken, klar, deutlich, wie σαφής; Soph. οὐδὲν γὰρ ἴσμεν τρανές, ἀλλ' ἀλώμεϑα, Ai. 23; – adv.; τρανῶς εἰδέναι, Aesch. Ag. 1344; ἐρῶ, Eum. 45; οὐδέν γε τρανῶς ἀπέδειξας, Eur. Rhes. 40; μαϑεῖν, El. 758; öfter bei sp. D., wie Philodem. 28 ( Plan. 234).